Ik was dus weer begonnen met tekenen. Het hondje van mijn moeder Flo was goed gelukt. Ondertussen was ik al twee jaar bezig met de verkoop van soepen vanuit huis en een kleinschalige catering. Door lichamelijke klachten (vnl pijn in onderrug) ging dit steeds moeizamer. Na onze zomervakantie had ik besloten om hier de stekker uit te trekken. Fysiek was dit voor mij te zwaar. Dit gaf aan de ene kant een gevoel van opluchting en aan de andere kant weer een gevoel van falen. En meteen kwam ook de gedachte: wat nu??? Mijn rug werd er niet beter op, het ging alleen maar slechter. Aan de andere kant kwamen er langzaamaan steeds meer opdrachten binnen voor het tekenen en schilderen van dierenportretten. Supergaaf om te doen en ik kreeg zoveel waardering. Maar kon ik hier mijn geld mee gaan verdienen? Het was toch maar een hobby, kreeg ik vaak te horen. Ook in het verleden als ik voorzichtig opperde dat ik dit eigenlijk wilde gaan doen voor mijn beroep. Dus ik heb dat altijd naast me neergelegd.
MAAR NU NIET MEER….. ik wilde dit echt gaan doen. Ik voelde het in elke vezel van mijn lijf. Als ik het niet zou gaan proberen, wist ik nooit of het ging lukken. Dus per 1-1-2019 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik officieel begonnen als ILSE SPIJKERS ART. Het gaat met vallen en opstaan. Ik heb veel geduld nodig om te komen waar ik wil komen. Maar ik weet dat het me gaat lukken. En per 2021 is daar de academie bijgekomen. Het is nu Ilse Spijkers Art en Academie. En ook daar ben ik trots op. De academie heb ik helemaal zelf gebouwd. Ik ben daar maanden mee bezig geweest. En weet nu erg veel over webbouwen.
Als ondernemer komt er erg veel op je af. Naast alle creativiteit die door me heen stroomt, houd ik me ook bewust actief bezig met social media en netwerken. Jezelf zichtbaar maken is erg belangrijk. Een bijkomend voordeel is dat ik het ook gewoon erg leuk vind om te doen. Dan kost het minder moeite. Daarnaast vind ik het ook prettig om met jullie dit soort dingen te delen. Je ziet dan ook dat ik tegen bepaalde zaken aanloop. De onzekerheden, denken dat ik niet kan tekenen, niet creatief ben en ga zo maar door.
Ik hoop echt dat dit voor iedereen een motivatie is om door te gaan met de droom die je hebt. Geef niet op, ga door en weet dat het soms erg lang kan duren voordat je je droom waar hebt gemaakt. Ik ben bezig met mijn droom. En ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar ik voel me er zo goed bij. Ik ben een blijer en tevredener mens. En wat nog erg prettig is, de pijn in mijn rug is zoveel minder geworden. Ik moet er nog steeds rekening mee houden en kan lang nog niet alles, maar ook dit gaat de goede kant op.
Volgende week is de laatste in de serie en deze gaat voornamelijk over Spikes fabulous life, mijn alter ego.
