Mijn Opa

Even geen dierenportretten maar een ode aan mijn opa, de vader van mijn moeder (en ook aan haar). Ik heb mijn opa nooit gekend. Hij was al ver voor mijn geboorte overleden. En toch voel ik een verbinding met hem. Ik heb die altijd gevoeld. Als klein meisje voelde ik zijn aanwezigheid. Hij gaf me vaak een duwtje met zijn hand op mijn rechterschouder als ik op een bepaalde plek in huis liep. Mijn moeder heeft hem vaak haar naam horen roepen op het veldje wat toen nog tegenover ons huis lag. Of ze dit nu nog hoort, weet ik niet. ik zal het eens vragen. En nu in deze tijden denk ik nog meer aan hem dan anders. Waarom? ik weet het niet. Het is gewoon een gevoel. Nu ik dit schrijf wellen er traantjes op in mijn ogen. Het is een gekke tijd. Mijn moeder zit al weken binnen en komt alleen naar buiten om Flootje, haar hondje, uit te laten. De mensen in haar omgeving zijn zo lief. Er worden boodschapjes gedaan en ze krijgt eten. Ik ben daar enorm dankbaar voor. Dank je wel, lieve buren van mama.? . Ik doe ook boodschapjes. En heb haar voorzien van de nodige schilderspullen, zodat ze aan de slag kan met haar creativiteit. Ik heb van haar het schilderen geleerd.
En wat is het dan fijn dat we via Zoom afgelopen vrijdag met zijn 7-en kunnen videobellen met mijn broer zijn vrouw en kinderen Michel,Claudia, Luca en Maartje. En mijn moeder Betty van bijna 80 (30 april is ze jarig, onze enige echte koningin), doet gewoon mee na een korte uitleg van Zoom. Een paar keer per dag videobel ik met whats app. En ik vind het goed hoe ze zich er doorheen slaat. Petje af.
En hier komt mijn opa weer om de hoek kijken. Ik denk dan wat voor een man was hij? Wat voor een karakter had ie? Was ie gelukkig met zijn leven? En nog veel meer vragen. Ik kan het helaas niet meer vragen, gelukkig krijg ik soms wel kleine dingetjes door vanuit een andere dimensie. In deze tijden is dat zo fijn. Dit schilderij heb ik jaren geleden gemaakt van mijn opa, vanaf een zwart/wit foto. Elke keer als ik bezig was voelde ik me rustig en fijn. Het hangt nu in de woonkamer bij mijn moeder en van daaruit kijkt hij me aan, waar ik ook sta. Mooi.